Crisis en herstelwet: fout antwoord op verkeerde vraag

Onze nationale Harry Potter lookalike vertoond zijn pruillip weer eens, omdat de Eerste Kamer het gewaagd heeft niet gelijk zijn crisis en herstel wet goed te keuren:

Twee schriftelijke vragenrondes aan het kabinet hebben onvoldoende informatie opgeleverd. Behalve het CDA wilden alle fracties uitstel van behandeling van de wet. Senator Arjan Vliegenthart (SP): „Het kabinet laveert om de vragen heen, de antwoorden zijn in tegenspraak met elkaar, en de regering heeft de cijfers niet paraat.”

Schouw noemt de antwoorden „niet van het niveau dat we gewend zijn. Het kabinet antwoordt in stellingen: het is zo want het is zo.” Senator Remmelt de Boer (ChristenUnie) zegt dat de Eerste Kamer tijd nodig heeft zich „nader over de wet te bezinnen”.

Het gaat dan bijvoorbeeld over de vraag of de wet inderdaad bijdraagt aan economisch herstel, hoe het zich verhoudt tot Europese regelgeving en de huidige wet Ruimtelijke Ordening, en wat de consequenties zijn van het inperken van de inspraak. Dezelfde kritiek was ook al te horen tijdens een hoorzitting met experts die de Tweede Kamer vorig jaar hield.

Ondertussen meldt het Financieel Dagblad dat de bouwwereld “ontstemt” is door het uitstel. Logisch, want de grote bouwbedrijven zijn waarschijnlijk de grote winnaars als de wet wordt doorgevoerd. De wet zou immers de millieu en bouwregelgeving drastisch versoepelen om een aantal grote bouwprojecten te kunnen versnellen. Maar hebben we deze prohjecten uberhaupt wel nodig? Het is toch absurd dat dezelfde regering het autorijden wil terug dringen met behulp van ingewikkelde rekeningrijd constructies, maar wel voor diezelfde auto tientallen nieuwe wegen wil aanleggen. We weten al vijftig jaar dat meer asfalt de files niet gaan oplossen, maar Balkenende IV houdt een rotsvast vertrouwen in het door gaan met oplossingen die de vorige keer ook niet werkten.

En dan hebben we het nog geeneens over de kosten die deze projecten meebrengen, financieel als niet-financieel, de schade aan het millieu en de leefomgeving, enzovoort en de vraag of de baten daar tegen op wegen. Hoeveel banen erdoor gespaard worden en hoe groot de stimulans voor de economie echt is, daar heeft het kabinet ook geen antwoord op. Een echt jaren dertig plan, dat zeventig jaar te laat moet worden uitgevoerd.

Maar ja, het is dan ook niet echt het doel van deze wet om de crisis te verhelpen of verzachten, dat is slechts het verkooppraatje. De versoepeling van al die onhandige regeltjes waar de bouw en de regering zich aan moeten houden en die weg staan van meer winst voor de é&eacuten en prestige projecten voor de ander. Het is slechts een klein onderdeel van het totale wensenpakket van de CDA (vaak gesteund door de VVD en PVV en in ieder geval niet tegengewerkt door de PvdA) dat onder het mom van de crisis in onze strot moeten worden geduwd.

Bos beschuldigd beleggers — rijkelijk laat

Fijn dat ook Wouter Bos mij, zo’n vier maanden later, alsnog gelijk geeft (in ‘t Engels). Alleen jammer dat hij ook niet gelijk zo eerlijk is de hand in eigen boezem te steken. Zijn ministerie van financiën heeft ook hard aan de crisis meegeholpen, was ook decennia lang bevangen door de neoliberal koorts. Onder Bos en Zalm is het toezicht op de Nederlandse banken grotendeels een lachertje geweest. Nu stoere taal uitslaan maar ondertussen wel miljarden blijven pompen in falende banken is wel erg goedkoop.

Jat van bankiers, niet ontwikkelingshulp

De Spits berichte vanochtend dat de Belangenvereniging voor Uitkeringsgerechtigen (BWU) wil stelen van de armsten op Aarde om de steun aan minima in Nederland wat op te krikken. Ze zeggen apolitiek te zijn, deze club, maar het is natuurlijk wel een erg rechts idee om in deze crisis tijd niet de rijken te belasten maar de slachtoffers onderling te laten vechten over de verdeling van deze fooien. Dit terwijl de mensen die de crisis hebben veroorzaakt nu ergens op een tropisch strand liggen en hun miljoenen tellen. Ik heb er daarom maar weer eens een mailtje naar de Spits aangewaagd:

Het is te zielig voor woorden dat de Belangenvereniging voor Uitkeringsgerechtigen (BWU) wil gaan graaien in de ontwikkelingshulp. Minima in Nederland hebben het zwaar, maar wonen voorlopig nog in een land waarin je niet 15 kilometer moet lopen voor de dichtsbijzijnde waterbron. In plaats van de armste mensen op aarde dat kleine beetje hulp dat wij ze geven te misgunnen kan de BWU zich beter hard maken voor een hoge belasting op bankier bonussen. Negentig procent lijkt me wel een leuk tarief voor de sukkels die ABN Amro, ING en Fortis naar de rand van de afgrond hebben gejaagd. Drie commisarissen en je hebt die 418 miljoen er ook wel uit…

UPDATE: Gelukt:

brief in de Spits

Verscherping kantonrechtersformule grote onzin

De Kring van Kantonrechters heeft gemeend de kantonrechtersformule te moeten aanpassen. Een aanpassing omlaag wel te verstaan, een verslechtering voor alle werknemers, met name jongere werknemenrs. Dit omdat deze formule tot een te hoge ontslagvergoeding zou leiden bij vooral deze groep.

Onzin natuurlijk, want juist als jonge werknemer kreeg je sowieso al weinig ontslagvergoeding. Reken maar na. Volgens Wikipedia luidt de oude formule aantal (gewogen) dienstjaren * bruto maandsalaris * correctiefactor, waarbij je dienstjaren vanaf je veertigste met anderhalf worden vermenigvuldigd en je dienstjaren na je vijftisgste zelfs worden verdubbeld. Dus hoe ouder je bent en hoe langer in dienst hoe meer je meekrijgt als ontslagvergoeding, wat niet meer dan logisch is gezien de investering die je zelf in je baan hebt gestoken.

Voor jongere werknemers geldt het omgekeerde. Zo heb ik een aantal jaar geleden zelf een saneringsrode moeten meemaken, waarbij ik maar een maand salaris als ontslag vergoeding meekreeg. Twee jaar in dienst, onder de veertig en de eerste maand werd er om mij ondertussen erg onduidelijke redenen nog vanaf gesnoept. En de vergoeding wordt natuurlijk extra belast, dus ik hield uiteindelijk amper een half maandsalaris eraan over.

Waarom dan de formule juist voor jongere werknemers zo erg verslechteren? Werknemers tot vijfendertig worden in de nieuwe formule extra gepakt doordat hun dienstjaren maar voor de helft meetellen, terwijl ze over het algemeen toch al wienig vergoeding kregen.

Niet dat het voor oudere werkgevers beter wordt: in de nieuwe formule tellen de dienstjaren vanaf vijfendertig wel weer volledig mee, maar pas vanaf je vijfenveertigste anderhalf keer en pas vanaf je vijfenvijftigste dubbel. Iedereen krijgt dus een fors kleinere vergoeding, met als excuus dat de arbeidsmarkt zo krap is en dus de vergoeding niet meer nodig is. Maar ja, dat is ondertussen ook niet meer zo: die recessie komt er.

Daarnaast is het zo dat de kantonrechtersformule bedoeld is als schadevergoeding, niet als een soort extra WW. Je hebt een aantal jaren hart en ziel gestoken in een bedrijf, dan mag je best wat voor terug verwachten als je zonder schuld wordt ontslagen. Het ontslagrecht makkelijker maken betekent dat bedrijven nog minder zorgvuldig met hun personeel kunnen omgaan.

Dat is inderdaad eigenaardig

Dat de tarieven voor gas op 1 januari met tien procent gaan stijgen vanwege de dure olieprijs waaraan de gasprijs is gekoppeld ondanks dat deze prijzen nu al fors aan het dalen zijn. Hoe dat kan? Door gewoon de olieprijs te gebruiken in de periode 1 mei – 1 oktober en dat is nu juist die periode dat de olie het duurst was. Slim gedaan door GasTerra, de grootste Nederlandse gasleverancier.

Tussen twee haakjes, was de Nederlandse staat daar niet voor vijftig procent eigenaar van? Kunnen Wouter en Jan Peter dus hier niet wat aan doen, zeker nu ze toch al 250 miljard euros hebben verspild aan de banken?